Ολόκληρη η ζωή σου ένα φθηνό αλισβερίσι. Ένα σκέτο πάρε – δώσε σε ένα ιδρωμένο σεντόνι που διαρκεί τόσο όσο το αναφιλητό που στοιχειώθηκε στα χείλη σου. Μια άχρωμη και άοσμη καθημερινότητα που σκοτεινιάζει πάντα με έναν επίπονο απολογισμό. Ένας βιαστικός και αδιάφορος αγώνας δρόμου, που σε οδηγεί πάντα στο
“Όλα όσα είμαι και όσα ελπίζω να γίνω τα οφείλω στη μητέρα μου”. Ένα απόφθεγμα του Αβραάμ Λίνκολν που θα μπορούσε πολύ εύκολα να σηματοδοτήσει τόσο τη σημερινή ημέρα, όσο και τη ζωή του ανθρώπου γενικότερα. Γιατί καθώς διανύουμε τη δεύτερη Κυριακή του Μάη, δε θα γινόταν να μην κάνουμε
8 Μαρτίου: Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Ένα ιστορικό γεγονός, οι ρίζες του οποίου εντοπίζονται κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα στις ΗΠΑ, όταν κάποιες εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας προχώρησαν σε μια μαζική εκδήλωση διαμαρτυρίας ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Έναν περίπου αιώνα αργότερα, η επετειακή καθιέρωση της συγκεκριμένης ημερομηνίας συνετέλεσε στον επαναπροσδιορισμό
Πρόσφατα σχόλια