Θέλεις να σου πω τι είναι αγάπη, μάτια μου;
Αγάπη είναι τα φιμωμένα λόγια τη στιγμή του αποχωρισμού.
Το “να προσέχεις” εκείνο καθώς η φιγούρα σου μίκραινε κι έσβηνε μπροστά μου.
Αγάπη είναι τα βράδια που με βρήκαν σφιχταγκαλιασμένο υστερικά με το άδειο μου μαξιλάρι.
Τα ματωμένα εκείνα λόγια που πρώτα εμένα τσάκιζαν κάθε φορά που ένιωθα το τέλος σαν θηλιά να με πνίγει.
Αγάπη είναι οι αξημέρωτες βόλτες στους σκοτεινούς διαδρόμους του σπιτιού μου.
Τα δάκρυα που στέγνωσαν στα χείλη μου κάθε φορά που ο ύπνος αργούσε να με πάρει.
Αγάπη είναι όλες εκείνες οι φορές που τα μάτια μου παρέμειναν πεισματικά κλειστά για να συγκρατήσουν τη θλίψη που είχε συσσωρευτεί μέσα τους.
Εκείνο το “τι να κάνει άραγε;” που τόσο ασυναίσθητα καμιά φορά μου ξεφεύγει.
Αγάπη είναι η κακή εκείνη συνήθεια να βάζω το καλό σου πάνω απ’ το δικό μου και να λέω “δεν πειράζει”.
Όλες εκείνες οι συζητήσεις με φίλους που κράτησαν ως τα χαράματα, με το ημίγλυκο να καυτηριάζει τις μνήμες μας.
Αγάπη είναι κάτι τέτοια απογεύματα λίγα χρόνια μετά, που οι σκηνές μας ξετυλίγονται τόσο γλυκά κι ανώδυνα μπροστά μου.
Να θυμάμαι μία μία τις συγγνώμες που ζήτησα, τα ψέματα που πίστεψα και τα λάθη που συγχώρησα για μια τελευταία φορά.
Αγάπη είναι όλες οι τελευταίες φορές.
Τα άδεια παγκάκια, τα μοναχικά ηλιοβασιλέματα, οι ξεχασμένες υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο.
Αγάπη είναι όλα εκείνα τα καλύτερα αύριο, που τελικά δε χάραξαν ποτέ.
Παντελής Χατζηκυριάκου
Πρόσφατα σχόλια