Ο φετινός Σεπτέμβρης δε θα θυμίζει κάποιον προηγούμενο και το ερχόμενο καλοκαίρι θα έχει μια γεύση πιο αλμυρή από κάθε άλλη φορά. Η προσμονή δε θα αντηχεί στον ήχο των κυμάτων και η δροσερή σκέψη του φθινοπώρου δε θα με ανακουφίζει από την ασφυκτική κουφόβραση.
Για κάποιον που συνήθισε να μεγαλώνει, που του έγινε βίωμα να χάνει δεδομένα και σταθερές, που έχει μάθει να συνηθίζει και να ξεσυνηθίζει πάραυτα· να ανακυκλώνει την προδιαγεγραμμένη τροχιά του χρόνου προσπαθώντας να πιαστεί από τις πιο απρόβλεπτες στιγμές του ώστε να μη βουλιάξει σε αυτόν, έχει μεγάλη σημασία το να θέτει τα δικά του σημεία αναφοράς στο καθημερινό του ταξίδι.
Το δικό μου σημείο αναφοράς λοιπόν ήσουν εσύ. Η συγκεκριμένη εκείνη ώρα της ημέρας που θα σε έβλεπα να ξεπροβάλεις από την εξώπορτα και να χαμογελάς. Η πρώτη σου αγκαλιά, τα πειράγματα σου, το μισάωρο εκείνο που θα θύμωνες μαζί μου και η τελευταία αγκαλιά για καληνύχτα. Εκείνη με την οποία θα με αποχαιρετούσες ανεξάρτητα από το τι είχε προηγηθεί. Ανεξάρτητα από το αν είχα εξαντλήσει την υπομονή σου για άλλη μια φορά και είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου να μη μου ξαναμιλήσεις.
Αυτές ήταν οι πιο αισιόδοξες και πιο νεανικές στιγμές του δικού μου εικοσιτετραώρου. Το γέλιο σου, η κόντρα μας, τα παράπονά σου. Τα προβλήματα εκείνα με τα οποία γελούσα κάθε φορά που διέκρινα στα μάτια σου τη χαμένη μου παιδικότητα. Κάθε φορά που ηχούσε στο γάργαρο γέλιο σου η ξεχασμένη μου ανεμελιά· μου έδιναν τη δύναμη να επιβληθώ στο χρόνο και να μην υποτάσσομαι σε αυτόν.
Φέτος, η γωνιά σου στο χώρο θα είναι άδεια και η πιο όμορφη ώρα της ημέρας μου κενή. Ο παγωμένος τούτος χειμώνας θα σε βρει να επαναπροσδιορίζεσαι σε κάποια ξένη γη, κι εμένα, λίγο μεγαλύτερο, να ψάχνω να βρω λόγους για να παραμείνω στη δική μου.
Με την εκκίνηση της επόμενης χρονιάς θα παλεύω για άλλη μια φορά με τη φθορά, την απώλεια και την απουσία, όσο εσύ θα χαράζεις και θα δρομολογείς νέα σχέδια και όνειρα ζωής. Θα σε παρακολουθώ από μακριά να επιτυγχάνεις, να μεγαλώνεις και να εξελίσσεσαι, κι ας ξέρω μέσα μου βαθιά, πως ανοίγοντας τα φτερά σου για να πετάξεις σε άλλα μέρη, πήρες μαζί σου τις πιο ξέγνοιαστες και τις πιο ελπιδοφόρες αναμνήσεις των τελευταίων μου χρόνων.
Χατζηκυριάκου Παντελής
Πρόσφατα σχόλια