Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική. Τη θέση τους πήραν πολύχρωμα καλώδια, περίπλοκες συνδεσμολογίες, στιγμιαίες ηλεκτροπληξίες κι ένα γενικότερο χάος από το οποίο έπρεπε με κάποιο τρόπο να αποδράσω.

Στα 31 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.

Επαγγελματικά υπήρξα ανέκαθεν ασταθής. Τις πρώτες μου προσπάθειες να αυτονομηθώ τις έκανα μικρός εργαζόμενος σε νεόκτιστες οικοδομές. Αργότερα, πτυχιούχος πια, επιδίωξα να κυνηγήσω το επάγγελμα του λογιστή που μου παρείχε το πτυχίο μου, άλλα λίγο οι γενικότερες συνθήκες και λίγο το ότι δεν κατάφερα να κλειστώ σε κάποιο γραφείο για περισσότερους από 6 μήνες, συνετέλεσαν στο να περάσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου σε τεχνικές εταιρίες και αρχαιολογικούς χώρους.

Ελεύθερο πνεύμα; Φόβος για το άγνωστο; Δέος μπρος στην ευθύνη κι ετεροχρονισμένη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας; Όπου και να οφείλονται, λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτές οι δραστηριότητες ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματός μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω. Πού πηγαίνω και πού όχι.

Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι όλοι μας παλεύουμε με τους ίδιους δαίμονες. Γεγονότα και κακοτοπιές που επικαλούμαστε και εξιστορούμε κάθε φορά που συστήνουμε τον εαυτό μας και πραγματευόμαστε τη μοναδικότητά μας, δεν είναι τελικά αποκλειστικά βιώματα, αλλά κοινές καταστάσεις με διαφορετικούς χρόνους και πρωταγωνιστές.

Μετά από μια μικρή καθημερινή εξόρμηση στο διαδίκτυο κι έχοντας γνωρίσει ανθρώπους “ζωής” από αυτήν, έχοντας κλείσει τον κύκλο μου σαν αρθρογράφος σε διάφορες σελίδες, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να κάνω την πρώτη μου απόπειρα να αφήσω το προσωπικό μου στίγμα στον κόσμο της γραφής. Να θέσω σε εφαρμογή όλα όσα αποκόμισα από τη διαρκή τριβή μου με όλους εσάς σε κάτι που θα φέρει το όνομά μου. Σε ένα εγχείρημα, που είναι βγαλμένο από τα άδυτα της ψυχής μου.

Παρέα λοιπόν, θα πορευτούμε με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες και καταθέσεις ψυχής. Με σχολιασμό της καθημερινότητας, υπαρξιακές αναζητήσεις και ό,τι άλλο φέρει η ζωή.

Αγαπημένοι μου φίλοι, καλό μας ταξίδι!

Παντελής Χατζηκυριάκου