Τους πληγωμένους έρωτες να τους αγγίζεις με χέρια καθάρια. Τα συναισθήματα εκείνα που ξυπνούν σε θολωμένα ποτήρια, σε μάτια υγρά και άδειες αγκαλιές, κράτησέ τα στη σκέψη σου με τη λάμψη της τελευταίας τους πράξης. Χωρίς εμμονές, χωρίς αξιώσεις, χωρίς προσδοκίες. Χωρίς την προσπάθεια να τα προσαρμόσεις σε νέες τάξεις
Σώσε τις λέξεις σου. Μην αναλώνεσαι σε άσκοπες συζητήσεις και φλύαρες αγορεύσεις. Κάθε φορά που βλέπεις τα επιχειρήματά σου να πέφτουν με δύναμη στον τοίχο, γκρέμισε τον τοίχο αυτό και φύγε. Έχεις ιδέα πόσες τοξίνες εκκρίνονται και τι χημικές αντιδράσεις προκαλούνται μέσα σου κάθε φορά που παλεύεις να συνεχίσεις μια
Λείπεις… Γλυκά, ανθρώπινα και αληθινά, απλά μου λείπεις. Σε φαντάζομαι πολλές φορές στην άκρη του πελάγους να κάνεις τον απολογισμό σου και να αγναντεύεις το κενό. Πόσα σου μυστικά να πήρε μαζί του το αφρισμένο κύμα; Πόσες αλήθειες να έθαψες στη μουσκεμένη άμμο; Ποιους στεναγμούς να έπνιξες σε δάκρυα αλμυρά
Και τώρα, μικρέ μου θησαυρέ, που ταξιδεύεις σε πολιτείες μαγικές και μέρη αχαρτογράφητα· τώρα που κάτω από τα βλέφαρά σου κλείνεις τον παράδεισο· την ώρα αυτή που απολαμβάνεις έστω και νοερά όσα σου στέρησα, άσε με επιτέλους να σου δείξω κάποιες από τις αδυναμίες μου και να σου ζητήσω
Σε θυμάμαι, μικρή μου μετανάστρια… Όσο και να σου μοιάζει περίεργο, ακόμη σε θυμάμαι, μετανάστρια της καρδιάς μου. Σε θυμάμαι εκεί στην άκρη, στην άκρη του σταθμού των τρένων να περιμένεις να με δεις για πρώτη σου φορά. Να κρατάς το κινητό σου στα χέρια και να φωτογραφίζεις κάθε τρένο
Και τώρα που ο καιρός πέρασε και η μπόρα καταλάγιασε, ελάτε να πούμε δύο αλήθειες απαλλαγμένες από πάθη, ένταση και αρνητικά συναισθήματα. Πέρα και έξω από όσα είδαμε, ακούσαμε, νιώσαμε και τελικά τυπώσαμε σε ψυχές και συνειδήσεις, η κατακλείδα του συγκεκριμένου περιστατικού αφορά σε ένα φαινόμενο που όλο και πιο
Και τώρα που ξάπλωσες δίπλα της· τώρα που έγειρες στο προσκεφάλι της και μεθάς από τη μυρωδιά της, τώρα που σου ζεσταίνει το στήθος και σου παίρνει τον καημό, πες μου, θυμάσαι άλλη ανάσα να σε χαϊδεύει πιο γλυκά; Τώρα που τα πυρακτωμένα σας κορμιά έσμιξαν· τώρα που συντονίστηκες στο
Γι’ αυτό αγάπη μου, ό,τι χαρές μας κρύβει η ζωή, να μη μου τις στερήσεις. Άλλο μακριά μην τις κρατάς, μην τις καθυστερήσεις. Μέσα σε τούτο τον παραλογισμό του άγνωστου, στη ματαιότητα και την άγρια ομορφιά της στιγμής που ακυρώνει κάθε έννοια λογικής και σιγουριάς· που διαγράφει δεδομένα και απαλείφει
Βρόντηξες την πόρτα πίσω σου και ξεχύθηκες στους δρόμους αναζητώντας οξυγόνο. Είναι στιγμές που μόνο η φύση μπορεί να αφουγκραστεί την έντασή σου. Νεύρα, θυμός, πίεση, και άλλη μια αφορμή για να κάνεις το μεγάλο λάθος. Μια αφορμή που αναζητάς διαρκώς τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Δόντια σφιγμένα, ανάσες κοφτές, παλμοί
Αγάπα τον εαυτό σου. Αποδέξου και αγκάλιασε όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητα και τη μοναδικότητά σου. Εξερεύνησε και εκτίμησε κάθε γνωστή και άγνωστη διάσταση της σπανιότητάς σου και πάψε να την πραγματεύεσαι με τον κάθε τοξικό. Τι ξέρουν όλοι αυτοί για εσένα, μου λες;
Πρόσφατα σχόλια