Αργάμιση και κάτι! Μπαίνω ζαλισμένος στο άδειο αυτό δωμάτιο που θα φιλοξενήσει το μισό μου σώμα μέχρι να ξημερώσει. Ρίχνω μια τελευταία μάτια στο είδωλό μου στον καθρέφτη και στο κατακόκκινο ταλαιπωρημένο μου βλέμμα, μετράω μια μια όλες τις τρέλες που έχω κάνει για’ σένα. Δε λέω να βάλω μυαλό
Και κάπως έτσι, επέλεξα να μείνω εγώ πίσω. Προσκολλημένος σε ένα παλιό ιδανικό, να σηκώνω το βάρος των επιλογών μας. Τόσο όσων κάναμε, όσο κι εκείνων που φοβηθήκαμε. Ερμητικά κλεισμένος σε ένα ρετρό δωμάτιο να αναπαράγω την ιστορία μας στους τέσσερις τοίχους του, ελπίζοντας κάθε φορά πως θα αλλάξει το
Και αν με ρωτήσεις τι θυμάμαι από χθες το βράδυ, δε θα μπορέσω να σου πω πολλά πράγματα. Καπνός πυκνός, φώτα θολά, πολύχρωμα ποτήρια και η ζάλη της απογοήτευσης να σκοτεινιάζει τα πάντα γύρω μου. Λίγο μετά, με θυμάμαι στη θάλασσα. Εκεί, στα δικά μας τα μέρη. Να μετράω στους
“Καληνύχτα…”: Δυο λέξεις που έγιναν μία ευχή. Όπως ένα, υπήρξαμε κι εμείς κάποτε. Μια ευχή που κρύβει μέσα της όλα τα “σ’ αγαπώ”, όλα τα “να προσέχεις” κι όλα τα “μείνε εδώ” του κόσμου. Άκουσέ με λίγο… Ήθελα μόνο να σου πω πως είμαι καλά, πως αντέχω. Τι κι αν
Κάθομαι και σε παρατηρώ που μιλάς. Που οριοθετείς ανθρώπινες συμπεριφορές μέσα από τη δική σου στάση ζωής. Θολώνει το βλέμμα σου, συσπάται το χαμόγελό σου. Σε κάθε πιθανό παράπτωμα το πρόσωπό σου παραμορφώνεται. Πόση ένταση έχεις μέσα σου ρε γαμώτο… Ξέρεις, αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορώ να είμαι
Μεθυσμένες ανάσες, ένοχοι αναστεναγμοί και τα τρεμάμενα δάχτυλά μου να χορεύουν και πάλι στο ρυθμό των αναμνήσεων. Στον πυρετό της απουσίας σου. Δύσκολη η νύχτα μακριά σου, λείπει μέχρι και η μυρωδιά σου απόψε. Εισέβαλες αιφνίδια στη ζωή μου. Ενσωματώθηκες με θράσος στην καθημερινότητα μου σαν όλα τα ωραία. Σαν
Βλέμμα θολό, χαμένο μέσα στον καπνό. Η απουσία σου σκαλισμένη στο πρόσωπό μου. Σκόρπιες ελπίδες, αμέτρητα γιατί κι ένα παράπονο ανείπωτο. Αλήτης τελικά ο χρόνος. Αδίστακτος, αμείλικτος και αδυσώπητος. Πάνε κιόλας μήνες από την τελευταία φορά που γεύτηκα τα χείλη σου, που χάθηκα στο χαμόγελό σου. Πάει τόσος καιρός από
Γιατί για άλλη μια φορά άνοιξα χαράματα τα βαριά μου μάτια και όλα μου τα προβλήματα ήταν ακόμη εκεί, εσύ έλειπες μονάχα. Για άλλη μια φορά στη μεριά σου στο κρεβάτι υπήρχαν άδεια μπουκάλια, πεταμένα αποτσίγαρα και η μυρωδιά σου να πλανάται στον χώρο. Γιατί για άλλη μια φορά στις
Και αφού τόσο πολύ θες να ακούσεις πως όλη αυτή η ιστορία συνετέλεσε και σε κάτι καλό· πως έχει μείνει και κάτι όμορφο από εσένα να με συντροφεύει στις πιο σιωπηλές στιγμές μου· πως δε μου προκαλεί μόνο αποστροφή κι εμπάθεια η θύμησή σου, άκουσε αυτό. Η διαδρομή ως εδώ
Χαμηλός φωτισμός, λίγη μουσική από τον αγαπημένο μας σταθμό και τα χέρια μας άρρηκτα μπλεγμένα το ένα μέσα στο άλλο. Είναι φορές που δε χρειάζεσαι πολλά για να νιώσεις ευτυχισμένος. Ήταν αργά, σε λίγο θα αποχωριζόμασταν. Θα άνοιγες την πόρτα του αυτοκινήτου μου και θα χανόσουν σιγά – σιγά μέσα
Πρόσφατα σχόλια