Και τώρα που εξάλειψα και τα τελευταία σου υπολείμματα απ’ την ψυχή και το κορμί μου· τώρα που η άψυχη φιγούρα σου έπαψε να κυκλοφορεί στη σκέψη μου σαν την άδικη κατάρα· τώρα που η αλαζονεία και η πλεονεξία σου σταμάτησαν να μολύνουν τη διάθεση και τον ψυχισμό μου, σε παρακαλώ πολύ να φύγεις.
Τώρα που άρχισα να ξεχωρίζω εκ νέου τα χρώματα· τώρα που οι νότες από τα χαρούμενα τραγούδια άρχισαν να αγγίζουν και πάλι την ψυχή μου· τώρα που κατάφερα να βάλω μια τάξη σε όλη εκείνη την ακαταστασία που προκάλεσε η ματαιοδοξία και ο εγωισμός σου, θέλω να με αφήσεις επιτέλους ήσυχο.
Σ’ το είχα πει τότε, θυμάσαι; Δεν είναι οι άνθρωποι κομμάτια ενός παζλ που θα συμπληρώσει τελικά την ευτυχία σου. Δεν μπορείς να τους ζυγίζεις και να αποφασίζεις για αυτούς ανάλογα με τα υπέρ και τα κατά τους. Δεν μπορείς να φιλτράρεις την ανθρώπινη ύπαρξη με μόνο γνώμονα το προσωπικό σου συμφέρον και το κέρδος.
Πέρασα από πολλά στάδια μαζί σου. Προσπάθησα να φιμώσω την απογοήτευση και να κρατήσω μόνο τις όμορφες στιγμές μας. Θέλησα να αποδεχτώ τα γεγονότα και να σου κάνω χώρο στη ζωή μου ανεξάρτητα από αυτά. Ωστόσο, εσύ έβρισκες πάντα τον πιο προκλητικό και πρόστυχο τρόπο για να μου αποδείξεις πως τελικά ο άνθρωπος δεν αλλάζει.
Τώρα λοιπόν που βλέπεις όλους σου τους φόβους να παίρνουν σάρκα και οστά· τη στιγμή αυτή που βιώνεις μία – μία τις συνέπειες της φιλοδοξίας σου· τώρα που οι θεωρίες σου γύρω από τη ζωή κι εσένα την ίδια καταρρέουν μπροστά σου, θα σε παρακαλέσω να κρατήσεις το χάος που γυαλίζει στο βλέμμα σου για’ σένανε και μόνο.
Δεν υπάρχει κάτι άλλο εδώ να καταστρέψεις. Οι αντοχές, η καλοσύνη, η αφέλεια και το φιλότιμό μου στέρεψαν. Προσπάθησε να διαχειριστείς τη δυστυχία που προκάλεσες και σταμάτα πια να προσπαθείς να τη μεταδώσεις.
Δεν έχω ανάγκη τα τυχαία τηλεφωνήματα σου. Δε χρειάζομαι τα μεθυσμένα σου μηνύματα, ούτε τις μελαγχολικές στιγμές σου. Την απουσία σου μοναχά ζητώ και τίποτε άλλο.
Η τελευταία μας σκηνή παίχτηκε πολύ καιρό πριν. Απλώς, εσύ, δεν το κατάλαβες. Αυλαία!
Χατζηκυριάκου Παντελής
Πρόσφατα σχόλια