Γιατί εκείνοι οι άνθρωποι ενσαρκώνουν κάθε έννοια αυταπάρνησης και ανιδιοτέλειας. Ψυχές που βλέποντας στα μάτια τους ταξιδεύεις στην καρδιά τους. Πρόσωπα αστραφτερά, που με το αυθόρμητο χαμόγελο και το μελαγχολικό τους βλέμμα απαντούν σε κάθε αδικία και κάθε κακοτοπιά. Πάντα με έλκυαν οι προσωπικότητες αυτές. Μου έδιναν την εντύπωση πως
Και κάπως έτσι, απόψε παραιτούμαι. Εγκαταλείπω και την τελευταία μου προσπάθεια να σε πείσω για έναν κόσμο που από την αρχή είχες απορρίψει. Να ψάχνω τρόπο για να τρυπώσω στους διαδρόμους του μυαλού σου και να βάλω σε τάξη το χάος που επικρατεί. Θα σε αφήσω παγιδευμένη στη φυλακή που
Από τα τόσα στερεότυπα που ανακυκλώνονται σε συζητήσεις μέσα από δογματικά διαγγέλματα· από τις εξυπνάδες αυτές που αναπαράγονται σωρηδόν γεμίζοντας στήθη με έπαρση κι αλαζονεία· από τους άγραφους εκείνους κανόνες που αφιλτράριστα ενστερνίστηκαν κάποιοι και τους έκαναν μανιέρα, εμένα με εύρισκε πάντα αντίθετο η θεωρία που καθιστούσε την ευαισθησία μια
Αν υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να κάνεις ποτέ στον εαυτό σου, είναι το να αναρωτηθείς αν τελικά έκανες όσα περνούσαν από το χέρι σου προκειμένου να μη χάσεις από τη ζωή σου κάποιον άλλοτε δικό σου άνθρωπο. Να αμφισβητήσεις δηλαδή την ίδια σου την αντίληψη παραποιώντας τα γεγονότα στην
Την πιο παιδική πτυχή της προσωπικότητάς σου διεκδικούν οι τελευταίες μέρες του χρόνου, τα Χριστούγεννα. Μια πολύ όμορφη και ιδιαίτερη περίοδος για τον περισσότερο κόσμο. Για πολλούς είναι η ευκαιρία για λίγη ξεκούραση και λίγη ζεστασιά, για άλλους το άλλοθι για μια απόδραση που σχεδίαζαν ολόκληρο τον χρόνο και για
Και είναι οι φωνές αυτές που τόσο βάναυσα ηχούν μες στο κεφάλι μου απόψε. Η αίσθηση αυτή της αγανάκτησης που δε συγκρίνεται με καμία προηγούμενη. Τρέμουν τα άκρα μου. Παραλύει το σώμα μου. Στάζει η αηδία από τα χείλη μου και μολύνει κάθε μου λέξη πριν προλάβω να την ξεστομίσω.
Ίσως, αν δε σε ήξερα τόσο καλά, αν δεν είχες εξαλείψει και τα τελευταία μου υπολείμματα εμπιστοσύνης σε εσένα, οι προσπάθειες σου αυτές να με έβρισκαν πιο ευάλωτο. Ίσως, αν πίστευα πως όντως έχει απομείνει μέσα σου κάτι από τότε, πως νιώθεις ειλικρινά έστω και τα μισά από όσα λες,
Κι όμως, εγώ μπορώ να καταλάβω ακριβώς πώς αισθάνεσαι. Μπορώ να φανταστώ πώς νιώθεις την ώρα αυτή που καταπίνεις τη δυστυχία και υπομένεις το άδικο απλά και μόνο επειδή δεν μπορείς να του επιβληθείς. Όχι ακόμη τουλάχιστον. Ξέρω πώς είναι να γεύεσαι το δάκρυ και να φιμώνεις τις λέξεις σου
Σήκωσε το κεφάλι σου και κοίταξε ψηλά. Ναι, εσύ, σε εσένα μιλάω. Σε εσένα που με το βλέμμα στο κενό και τα γόνατα στη γη ψάχνεις για ουρανό. Σε εσένα που κουράστηκες να είσαι πια μόνος. Που σε εξάντλησε το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού. Σε εσένα που σου δόθηκε πολλές
Να τη σέβεσαι τη μοναξιά σου, να την πονάς. Να μην την αφήνεις σε τρεμάμενα χέρια. Να μην την εμπιστεύεσαι σε άδειες αγκαλιές. Η μοναξιά είναι το εισιτήριο για της ζωής το παρακάτω. Είναι αυτή που θα σε παραλάβει τσακισμένο και θα σε παραδώσει ολοκαίνουριο σε ένα καλύτερο αύριο. Θα
Πρόσφατα σχόλια