“Καληνύχτα…”: Δυο λέξεις που έγιναν μία ευχή. Όπως ένα, υπήρξαμε κι εμείς κάποτε. Μια ευχή που κρύβει μέσα της όλα τα “σ’ αγαπώ”, όλα τα “να προσέχεις” κι όλα τα “μείνε εδώ” του κόσμου. Άκουσέ με λίγο… Ήθελα μόνο να σου πω πως είμαι καλά, πως αντέχω. Τι κι αν
Κάθομαι και σε παρατηρώ που μιλάς. Που οριοθετείς ανθρώπινες συμπεριφορές μέσα από τη δική σου στάση ζωής. Θολώνει το βλέμμα σου, συσπάται το χαμόγελό σου. Σε κάθε πιθανό παράπτωμα το πρόσωπό σου παραμορφώνεται. Πόση ένταση έχεις μέσα σου ρε γαμώτο… Ξέρεις, αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορώ να είμαι
Μεθυσμένες ανάσες, ένοχοι αναστεναγμοί και τα τρεμάμενα δάχτυλά μου να χορεύουν και πάλι στο ρυθμό των αναμνήσεων. Στον πυρετό της απουσίας σου. Δύσκολη η νύχτα μακριά σου, λείπει μέχρι και η μυρωδιά σου απόψε. Εισέβαλες αιφνίδια στη ζωή μου. Ενσωματώθηκες με θράσος στην καθημερινότητα μου σαν όλα τα ωραία. Σαν
Βλέμμα θολό, χαμένο μέσα στον καπνό. Η απουσία σου σκαλισμένη στο πρόσωπό μου. Σκόρπιες ελπίδες, αμέτρητα γιατί κι ένα παράπονο ανείπωτο. Αλήτης τελικά ο χρόνος. Αδίστακτος, αμείλικτος και αδυσώπητος. Πάνε κιόλας μήνες από την τελευταία φορά που γεύτηκα τα χείλη σου, που χάθηκα στο χαμόγελό σου. Πάει τόσος καιρός από
Και τώρα που άλλη μια σεζόν τελειώνει. Ώρες πριν να ξεχυθείτε σε ακρογιαλιές και σε μπαράκια κάνοντας το καλοκαίρι για άλλη μια φορά δικό σας, ελάτε να πούμε και δύο αλήθειες. Να τις πούμε τώρα που ένας ολόκληρος χρόνος μας έφερε ακόμα πιο κοντά. Είμαι σίγουρος πως με τη σκέψη
Γιατί για άλλη μια φορά άνοιξα χαράματα τα βαριά μου μάτια και όλα μου τα προβλήματα ήταν ακόμη εκεί, εσύ έλειπες μονάχα. Για άλλη μια φορά στη μεριά σου στο κρεβάτι υπήρχαν άδεια μπουκάλια, πεταμένα αποτσίγαρα και η μυρωδιά σου να πλανάται στον χώρο. Γιατί για άλλη μια φορά στις
“Όλα όσα είμαι και όσα ελπίζω να γίνω τα οφείλω στη μητέρα μου”. Ένα απόφθεγμα του Αβραάμ Λίνκολν που θα μπορούσε πολύ εύκολα να σηματοδοτήσει τόσο τη σημερινή ημέρα, όσο και τη ζωή του ανθρώπου γενικότερα. Γιατί καθώς διανύουμε τη δεύτερη Κυριακή του Μάη, δε θα γινόταν να μην κάνουμε
Και κάπως έτσι, για άλλη μια φορά η αντοχή σου στέρεψε και η υπομονή σου εξαντλήθηκε. Νεύρα, πίεση, αναποδιές και διαφόρων λογιών κακοτοπιές σε γονάτισαν κι εσύ βυθίζεσαι ξανά στο παρελθόν σου. Γίνεσαι και πάλι παιδί και ξεχύνεσαι νοερά σε εκείνα τα γνώριμα και ασφαλή μικρά δρομάκια που απέθεσες όλη
Ήρθε για άλλη μια φορά ο Μάης. O νεαρός αυτός άνδρας με το στεφάνι από λουλούδια στο κεφάλι. Ο μήνας της λησμονιάς, της ευφορίας και της χαμένης αθωότητας, που σηματοδοτεί τον οριστικό πια ερχομό της άνοιξης. Πόσο αισιόδοξα και συνάμα μελαγχολικά σε κάνουν και νιώθεις τέτοιες ημέρες; Πόσο πιο έντονο
Και αφού τόσο πολύ θες να ακούσεις πως όλη αυτή η ιστορία συνετέλεσε και σε κάτι καλό· πως έχει μείνει και κάτι όμορφο από εσένα να με συντροφεύει στις πιο σιωπηλές στιγμές μου· πως δε μου προκαλεί μόνο αποστροφή κι εμπάθεια η θύμησή σου, άκουσε αυτό. Η διαδρομή ως εδώ
Πρόσφατα σχόλια