Ίσως, αν δε σε ήξερα τόσο καλά, αν δεν είχες εξαλείψει και τα τελευταία μου υπολείμματα εμπιστοσύνης σε εσένα, οι προσπάθειες σου αυτές να με έβρισκαν πιο ευάλωτο. Ίσως, αν πίστευα πως όντως έχει απομείνει μέσα σου κάτι από τότε, πως νιώθεις ειλικρινά έστω και τα μισά από όσα λες,
Κι όμως, εγώ μπορώ να καταλάβω ακριβώς πώς αισθάνεσαι. Μπορώ να φανταστώ πώς νιώθεις την ώρα αυτή που καταπίνεις τη δυστυχία και υπομένεις το άδικο απλά και μόνο επειδή δεν μπορείς να του επιβληθείς. Όχι ακόμη τουλάχιστον. Ξέρω πώς είναι να γεύεσαι το δάκρυ και να φιμώνεις τις λέξεις σου
Σήκωσε το κεφάλι σου και κοίταξε ψηλά. Ναι, εσύ, σε εσένα μιλάω. Σε εσένα που με το βλέμμα στο κενό και τα γόνατα στη γη ψάχνεις για ουρανό. Σε εσένα που κουράστηκες να είσαι πια μόνος. Που σε εξάντλησε το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού. Σε εσένα που σου δόθηκε πολλές
Να τη σέβεσαι τη μοναξιά σου, να την πονάς. Να μην την αφήνεις σε τρεμάμενα χέρια. Να μην την εμπιστεύεσαι σε άδειες αγκαλιές. Η μοναξιά είναι το εισιτήριο για της ζωής το παρακάτω. Είναι αυτή που θα σε παραλάβει τσακισμένο και θα σε παραδώσει ολοκαίνουριο σε ένα καλύτερο αύριο. Θα
Ξημέρωσε βάναυσα η σημερινή ημέρα. Δυνατές τυμπανοκρουσίες, άναρχες επευφημίες, σαλπίσματα που όριζαν το ρυθμό των ποδοβολητών, εκκωφαντικά βουητά των μαχητικών αεροσκαφών και δυνατές αναγγελίες των εκάστοτε παρελαυνόντων. Πρόκειται αλήθεια για μια πολύ ιδιαίτερη ημέρα, το κλίμα της οποίας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επηρεάζει άμεσα την ψυχοσύνθεσή του
Δε σκέφτηκα ποτέ μου να κάνω τατουάζ. Από μικρό ακόμη, με έβρισκε αντίθετο οποιουδήποτε είδους αξεσουάρ. Λίγο οι αυστηρές αρχές με τις οποίες ήμουν μεγαλωμένος, λίγο το γεγονός ότι τους στιγματισμούς αυτούς τους θεωρούσα μια επιτηδευμένη προσπάθεια να αντλήσει κανείς λίγο ενδιαφέρον από τον υπόλοιπο κόσμο γεμίζοντας έτσι την άδεια
Αν υπάρχει κάτι το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να συνηθίσω, είναι η αίσθηση της απογοήτευσης που προκαλούν οι άνθρωποι που τελικά τοποθετούν τη ματαιοδοξία και τη μικροπρέπειά τους υψηλότερα από τις αξίες που υποτίθεται πως πρέσβευαν. Οι επιτήδειοι εκείνοι που συστήθηκαν ως καλοί Σαμαρείτες και τελικά αποχώρησαν σαν Ιούδες, αδιαφορώντας
Κι όμως κορίτσι μου, αυτό που δε σου έμαθε ποτέ κανείς, είναι ότι ανάμεσα σε όλα εκείνα τα ανδρείκελα με τα οποία ξημερώνεσαι δεξιά και αριστερά, υπάρχουν και κάποιοι άνδρες που ενσαρκώνουν κάθε έννοια του όρου. Τα αρσενικά εκείνα που δε θα χαραμίσουν φαιά ουσία για να μετάσχουν σε
Και κάπως έτσι, τελικά τα κατάφερα. Περνάει ο καιρός γρήγορα πια. Αδιάφορα. Σχεδόν μηχανικά. Οι πληγές μου έκλεισαν, τα σημάδια μου έσβησαν και οι φωνές του παρελθόντος έπεσαν σε καταστολή. Και είναι τόσο ευεργετική ετούτη η ηρεμία… Είναι τόσο λυτρωτική αυτή η ισορροπημένη διάθεση για την οποία μάτωσα κατά καιρούς.
Σε ξέρω πια πολύ καλά. Σε γνωρίζω όλο και περισσότερο κάθε μέρα που περνά, ιδιαίτερα τα τελευταία 2 χρόνια, ζω μέσα απ’ το βλέμμα σου. Έχω παρατηρήσει αυτές τις μικρές ρυτίδες στις άκρες των ματιών σου να αποτυπώνονται αχνά, και σταδιακά να βαθαίνουν και να σε σημαδεύουν. Διέκρινα μία –
Πρόσφατα σχόλια